Wait for me dear London! I’m coming!!
One Day
13 Ekim 2013 Pazar
12 Ekim 2013 Cumartesi
Ilk günler alışmak zordur, hava kötüdür deniz dalgalı ve en kötüsü de hala iş kafasındasınızdır. Sanki tatilden çok iş gezisidir. 15 derece birden değişen ısı farkına rağmen üstünüzdeki trikoyu yadırgamazsınız. Güneşin ısıtması bile kafidir. Hayatınız boyunca yemediğiniz kadar çok yersiniz ve neredeyse yapabileceğiniz tek aktivite budur. İçiniz içinizi kemirir sanki birşeyleri yapmayı unutmuşsunuz gibi rahat rahat bir kitap bile okuyamazsınız. Herşeyi koşturmaca halinde yaşamaya alıştığımız için tatili de tüketmeye çalışırız. Ne var ki şartlar zaten elvermez. Sonra günler geçerken hava ısınmaya başlar siz de gevşemeye haftalardır bitirenediğiniz kitap su gibi akar tek günde biter. Deniz hala çok uzak gibidir. Soğuk endişesi geride tutar sizi. Sonra bir cesaret atarsın dalgalara. Özlemiş olduğunu farkedersin derinliklerde ve sonsuzlukta kaybolmayı. Gün batarken güneşin son ışıkları ısıtırken tenini dalgalara kulak verdiğin bi an çalmaya başlar bir şarkı. Dalar gidersin. Sen bile bilmezsin denizin derinliğine mi yoksa anılara mı daldığını. Kelimeler uçuşmaya başlar, doldurur aklını arı kovanı gibi. Tek istediğinin o anı dondurup içinde kalmak olduğunu keşfettiğinde, keşke bir ananas votka olsa, güneşin sıcaklığına, rüzgarın esintisine ve dalgaların sesine karışan bu şarkıda ne güzel olurdu diye aklından geçtiğinde olmuşsundur artık. İşte o an tatildesindir.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)