satın aldıktan sonra oraya ilk kez gidişimi hiç unutmadım. okul çıkışında servis bırakmıştı. üzerimde üniformam, 3. sınıfta bir miniydim. temizlik bitmiş, yerlerin halıfleksleri yapılmış, amcamın ve babamın ellerinde birer maket bıçağı son rötuşları yapıyorlardı. bense mutfak tezgahında ödevlerimi yapıp bu görüntüyü aklıma kazıyordum sanırım.

sonra evim oldu. 3. sınıf boyunca hergün önce buraya uğradığım, okula burdan gidip geldiğim, çocukluğum boyunca tüm yazlarımı geçirdim ikinci evim. üniversite boyunca atölye olarak kullandığım, diplomaya hazırlanırken yatıp kalktığım, haftalarca içinden çıkmadığım evim. babamın sigara içtiğimi ilk öğrendiği ve görmezden geldiği yerdi. geceleri içtiğim, arkadaşlarımla takıldığım, arabamı güvenle bırakıp gittiğim, eve dönmeden önce mutlaka uğradığım yerdi. ofise gidiyorum dediğimde, herkesin ilk aklına gelen yerdi, kendi işyerim değil.

artık o olmadan yeni bir düzen kurulacak hayatımda. her nasıl olacaksa. 24 ocak'tan beri her gittiğimde içinde eksiklik hissettiğim yer, 25 hazirandan itibaren içinde başkalarını ağırlayacak. ne zamana kadar bilinmez ama artık böyle.