ne zamandır gerçek anlamda yazmak isteyip de yazamamak beni öldürüyordu. artık istediğim gibi doldurabilirim sayfaları. bitmiş bi ilişkiye son verircesine işime son verdim ve tatile çıktım. tutsaklık bitti, özgürüm artık… prangalar demiştim ya… çözdüm ben onları… ancak ne yazık ki bazı alışkanlıklar peşimizi hiç bırakmıyor. sabahın 7sinde ne işim var ayakta, sıcak yatağımın dışında…. hiç mi hiç bilmiyorum. çayımı demledim, maillerime baktım, sigaramı tüttürüyorum… yapmak istediklerimi biriktirmişim ya, hepsi bugün olsun istiyorum şımarık çocuklar gibi. hiç düşünmüyorum ya sonra ne yapıcam diye…