uyku saatimi yine çoktan geçirdim. doğruca eve gelip duş alıp yorganı üzerime çekip romantik komedi bir filme bakarken uykuya dalmak yerine, iş çıkışı kapanıncaya kadar avm'de dolanıp kıyafetlerin zevksizliğine kendimi boğduktan sonra bu saate kadar oyun oynadım. sonuç ortada… artı olarak haftalardır yapmam gereken söz verilmiş tatlılarımı yapmalıydım! tatlı demişken, bugün istanbul'u hallaç pamuğuna çeviren annemin almadığı tatlı kalmamış. god damm it! tüm zaaflarımı biliyor bu kadın! beni vuracağı noktayı da!!! sanırım bir ömür yemek yememem lazım!!! aç kalmak tam bana göre. hafif hissediyorum kendimi. yersen!