tanrım, evimi, odamı, duşumu, mutfağımı, evimin her metrekaresini özlemişim. özellikle son birkaç haftadır, epey geç geliyorum. iş yoğunluğunu sevecek kadar mazoşistim kabul. ama bazen aşırıya kaçıyor. eve o kadar çok geç kalıyorum ki, koltukların yüzünü bile görebilene aşkolsun. çok uykum var, hem de öyle ki yürürken bile uyuyakalabilirim. 

yeni yıl yaklaşıyor. hava soğumaya başlarken, kasım ayının son günlerinde starbucks'lar gösterir kendini ilk. kırmızılar, yeşiller, altın sarıları… alışverişe gidesim, tüm maaşı mağazalara gömesim var. tutuyorum kendimi. kendime alacağım ilk şey küçük bir çam ağacı ve masamda christmas havası. yılbaşı planları ise yolda. güzel olacak herşey =))